Menu
Menu
Menu
Edward Lipiński urodził się 24 listopada 1888 r. w Nowym Mieście nad Pilicą. Wybitny ekonomista, historyk myśli ekonomicznej, działacz społeczny. Po gruntownych studiach ekonomicznych w Niemczech i Szwajcarii został w 1923 r. wykładowcą, a w 1929 r. profesorem Szkoły Głównej Handlowej. Prowadził m.in. pierwsze w Polsce wykłady z teorii koniunktury i teorii wzrostu gospodarczego. Przy poparciu ówczesnego ministra przemysłu i handlu, Eugeniusza Kwiatkowskiego, zorganizował i był dyrektorem Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen. Pełnił też funkcję sekretarza, wiceprezesa, a od 1934 r. prezesa Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (początkowo pod nazwą Towarzystwo Ekonomistów i Statystyków Polskich).
Wrażliwość prof. Lipińskiego na kwestie społeczne powodowała, że aktywność naukową łączył z żywą aktywnością w życiu publicznym: był jednym z założycieli Rady Ligi Obrony Praw Człowieka. Bezkompromisowy wobec przejawów nietolerancji, brutalizacji życia publicznego i nadużyć władzy – w 1937 r. zrezygnował z funkcji prorektora SGH, protestując przeciw zajściom antysemickim w tej uczelni.
Podczas II wojny światowej skupił wokół siebie wybitnych profesorów i pracowników Szkoły Głównej Handlowej, a następnie zorganizował w warunkach okupacyjnych Miejską Szkołę Handlową w Warszawie, będącą de facto kontynuacją przedwojennej SGH. Przez cały okres okupacji działała pod jego kierownictwem jako średnia szkoła zawodowa, a w rzeczywistości uczelnia akademicka z pełnym kompletem wykładów i seminariów, z magisterskimi i doktoranckimi włącznie.
Po wojnie zaangażował się m.in. w odbudowę zniszczonej warszawskiej SGH – został jej prorektorem, a równocześnie organizował od podstaw Instytut Gospodarki Narodowej oraz kierował jednym z departamentów w Ministerstwie Przemysłu. Doprowadził do reaktywowania Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego i stał na jego czele do 1965 r. (następnie piastował godność honorowego prezesa PTE). Po utworzeniu Wydziału Nauk Ekonomicznych na Uniwersytecie Warszawskim został jego pierwszym dziekanem (w 1954 r.); po 1956 r. powrócił również na katedrę w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, gdzie wykładał aż do przejścia na emeryturę.
W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia najważniejszą dziedziną jego aktywności stała się działalność społeczno-polityczna. Edward Lipiński zdecydowanie przeciwstawiał się ówczesnym władzom, krytycznie oceniając politykę gospodarczą i łamanie praw obywatelskich. Był sygnatariuszem Listu 34, jednym z założycieli Komitetu Obrony Robotników (1976 r.) i członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. To w jego mieszkaniu odbywało się większość zebrań KOR. W latach osiemdziesiątych wspierał intelektualnie NSZZ Solidarność, protestował przeciw wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r.
Profesor Edward Lipiński zmarł 13 lipca 1986 r. w Warszawie.
